नाव अन परी

एका अथांग सागरात नाव एक छोटीशी।
नाव नेईल तिकडे जाणारा मी एक खलाशी....

जन्म माझा नावेतला, तीला कधी सोडलेच नाही।
व्हलवे असुनही कधी तिला मी व्हलवलेच नाही...

नाव नेईल तिकडे गेलो, कधी काही बोललोच नाही.
कित्येक किनारे गेले बाजुने पण नांगर कधी टाकलाच नाही...

किनार्‍यावर कधी उतरायचे नाही असा समजच झालेला.
ज्या नावेत वाढलेलो तिला सोडायचे नाही हाही विचार केलेला...

वर्षानुवर्ष चालु होता असा माझा निरंतर प्रवास.
ना कधी थांबण्याची ओढ ना कधी किनार्‍याची आस...

एका सकाळी मात्र सगळे गणितच चुकले.
सांगण्याची सोय नाही होत्याचे नव्हते झाले...

दुर किनार्‍यावर एक सुंदर परी दिसली होती मला.
कधी नाही ते किनार्‍याची आस लागली होती मला...

नेहमीप्रमाणे नाव काही थांबायला तयार नव्हती.
किनार्‍यावर रेंगाळलेले मन माझे निघायला तयार नव्हते...

आयुष्यात प्रथमच नावेचा विचार बाजुला सारला.
अन किनार्‍यच्या दिशेने पाण्यात सुर मारला..

आता मात्र कळुन चुकतेय, पुरता कात्रीत सापडलोय.
एकीकडे नाव एकीकडे परी, मी मध्ये गटांगळ्या खातोय...

____निशिगंध____